Serious Problems

Vandaag ga ik naar de bioscoop om de tweede film van The Hungergames te zien. Hoewel het natuurlijk een mooi verhaal is over een onmogelijke liefde, is het misschien geen raar idee om even te kijken naar de futuristische wereld waarin dit verhaal zich afspeelt. Ik ben het namelijk eens met het meisje hieronder; we horen het niet graag maar de wereld die wij kennen is heel goed te herkennen in de wereld van Katniss.

 



 

Aangezien het bijna kerst is wordt er weer flink geprobeerd gebruik te maken van de vrijgevigheid van mensen. Denk bijvoorbeeld aan Serious Request. Het is heel gaaf dat elk jaar weer zo'n grote actie opgezet wordt om arme mensen te helpen, maar ik snap niet waarom we niet zoveel aandacht besteden aan zulke acties gedurende de rest van het jaar. Zoals Holly net zei, we geven enorm veel geld uit als we bijvoorbeeld op vakantie gaan, we zetten ons eigen geluk op de eerste plaats wat eigenlijk heel egoïstisch is. Toch vinden we dat niet raar. Het is moeilijk om je egoïstische daden te herkennen in een maatschappij waarin iedereen zich zo gedraagt. Onze kleine probleempjes die in totaal tonnen geld kosten om ze op te lossen zijn echt minuscuul vergeleken met die van mensen die het echt moeilijk hebben. Misschien moeten we beter kijken naar de wereld om ons heen om te beseffen hoe raar dat eigenlijk is.



 

 

xx

YouTube School

Het is jammer dat niet alle leraren een voorbeeld nemen aan de mensen die educatieve filmpjes maken op YouTube. Kennis verwerven lijkt mij een stuk interessanter in videovorm namelijk. Ik denk dat YouTube ook een goed platform kan zijn voor een lessen of colleges en gelukkig hebben een hoop andere mensen dat ook al gerealiseerd.

Vsauce
Misschien ken je deze als wel, aangezien hij al meer dan zes miljoen abonnees heeft is de kans best groot dat je wel eens een filmpje van hem hebt gezien. Vsauce is een van de bekendste channels die educatieve video's post. Dit is zijn filmpje over creepiness. Hoewel hij vaak een hoop informatie op je afvuurt heb je na het kijken van zijn filmpje altijd wel zo'n ooh-gevoel. Hij heeft het namelijk vaak over onderwerpen waar je onbewust zelf al over na hebt gedacht. Altijd leuk als je je eigen gedachten kunt herkennen op het internet.

 

De Vlogbrothers 

De Vlogbrothers zijn twee broers die in 2007 al begonnen zijn met het uploaden van filmpjes. John en Hank maakten in het begin gewoon video's om elkaar aan het lachen te maken, maar toen ook andere mensen die leuk schenen te vinden en ze veel views kregen, zijn ze enthousiast meer werk gaan stoppen in hun videoblogs. Ondertussen is John een New York Times Best Seller en Hank een muzikant, maar natuurlijk zijn ze ook nog altijd fulltime vloggers. Hun channel is heel breed en heeft ook een educatief gedeelte. Dit filmpje gaat over iets wat mij op school nog niet helemaal duidelijk was geworden en ik ben erg blij dat Hank de tijd heeft genomen ons uit te leggen wat er nou precies aan de hand was daar in Egypte.

  

 

Kid President 

En als laatste zijn een paar levenslessen natuurlijk altijd handig. Dit jongetje, dat zichzelf Kid President noemt op YouTube, kan met zijn schattigheid je zo makkelijk overtuigen dat je jezelf afvraagt waarom je eigenlijk niet veel eerder hebt bedacht dat je deze dingen zou moeten zeggen tegen iedereen die je tegenkomt.

 

 

Misschien is het alleen mijn hoofd dat er een beetje raar naar gekeken heeft, maar ik denk dat er best wel diepe onderwerpen besproken worden in dit filmpje. Kijk bijvoorbeeld naar nummer 14, "I've got barbecue sauce on my shirt too". Het klinkt eerst heel schattig en leuk maar volgens mij is deze barbecue sauce een metafoor. De nare dingen of problemen die je tegengekomen bent in je leven en de fouten die je hebt gemaakt laten hun sporen op je achter. Dat zijn de vlekken in je shirt.
Door toe te geven dat je deze dingen hebt moeten doorstaan wordt het verwerken ervan een stuk makkelijker. Het lukt trouwens beter ze te accepteren als je ziet dat een hoop andere mensen ook te maken hebben gehad met deze ervaringen.

 

Je moet mensen niet op hun imperfecties beoordelen, want je hebt zelf ook barbecue sauce vlekken op je shirt. Misschien kun je ze goed verbergen, heb je nieuwe kleren gekocht of heb jij een lieve moeder die ze er voor je uitgewassen heeft, maar niet iedereen heeft daar de mogelijkheid toe. Sommige vlekken komen gewoon niet uit je kleren.  

 

De onschuldige blik van Kid President laat het leven zo simpel lijken, maar misschien is het dat ook wel. Volgens mij zijn we te moeilijk gaan denken met z'n allen, en vergeten we dat ieder mens om ons heen ook wel weer eens kind zou willen zijn. Als kind is het namelijk oké om te knoeien met de barbecue sauce.

 

 

xx

How To Save A Life

Vorige week noemde ik een artikel over een man, de honderdvier jarige Nicholas Winton, die tijdens de tweede wereldoorlog meer dan 600 Joodse kinderen heeft gered. Ik heb een beetje rondgekeken op Wikipedia en het blijkt dat er nog veel meer van dit soort superhelden hebben rondgelopen, die letterlijk kunnen zeggen dat ze een leven gered hebben, dat iemand nog ademhaalt door hun toedoen. Dat moet toch het beste gevoel ter wereld zijn?!

 

De vrouw die je hieronder kan zien wist hier alles van. Ze heette Truus Wijsmuller-Meijer, maar ze werd ook wel "Tante Truus" genoemd. In de jaren dertig regelde zij kindertransporten waardoor duizenden Joodse kinderen uit Duitsland en Oostenrijk via Nederland overzee in veiligheid werden gebracht.

 

 

Het was echt een flinke tante. Ze liet zich niet intimideren, werd desnoods kwaad, palmde spoorwegmannen met cadeautjes en Duitse officieren met charme in als ze daarmee een kind kon redden. Ze moest onder meer onderhandelen met de man die later de organisator van de Jodenuitroeiing zou worden, de SS'er Adolf Eichmann. Eichmann wilde een grap met haar uithalen: geen onderhandeling, ze kon meteen 600 Weense joodse kinderen meekrijgen. Tot zijn verbazing lukte het tante Truus ook nog om dat te regelen. Binnen enkele dagen bracht ze de kinderen naar Hoek van Holland, vanwaar vijfhonderd van hen direct doorreisden naar Groot-Brittannië. De overige honderd kinderen werden in Den Haag opgevangen.

Hierna kregen de transporten meer structuur en werd een maximum van 150 kinderen per keer afgesproken. Een paar maal per week reisde 'tante Truus' naar Duitsland om ze op te halen, totdat de bezetting een einde maakte aan het reddingswerk op deze schaal omdat de grenzen naar Engeland dicht gingen.

 

Tijdens de jaren dat Nederland bezet was zette ze haar reddingswerk toch grotendeels illegaal voort. Ze bracht bijvoorbeeld voor het Rode Kruis pakketten en medicijnen, kleding en levensmiddelen naar vluchtelingenkampen in Zuid-Frankrijk. Als het even kon name ze ook nog joodse kinderen mee en smokkelde ze die naar Vichy-Frankrijk of Spanje.

 

In 1942 zat ze een tijdje vast op de Euterpestraat. Ze heeft toen veel geluk gehad.
Veel verzetsmensen en Joodse Amsterdammers werden naar hetzelfde gebouw gebracht en daar gemarteld of getransporteerd naar concentratiekampen.
De Gestapo verdacht Truus, en terecht, maar gelukkig kon niet bewezen worden dat ze betrokken was bij een operatie om tientallen Joden naar Zwitserland te krijgen.

Toen ze vrij kwam ging ze gewoon door met het organiseren van voedselvoorzieningen. Ze stuurde duizenden pakketten naar kampen als Westerbork en Theresienstadt en bezorgde wekelijks eendeneieren aan rusthuizen in Amsterdam. Tijdens de hongerwinter hielp ze ondervoede kinderen in de randstad. Ze bracht heel veel van hen met schepen over het IJsselmeer naar Groningen, Friesland, Overijssel en Drenthe om aan te sterken.

In totaal heeft deze vrouw samen met haar helpers en helpsters ongeveer 10.000 mensen gered. Ze is overleden op 30 augustus 1978 maar er zijn nog altijd een aantal monumenten voor haar te vinden in Nederland, om haar en haar daden te kunnen herinneren. Haar daden zijn gelukkig niet geheim gebleven. Toen ze overleed was ze Officier in de Orde van Oranje-Nassau, Ereburgeres van Amsterdam en Reconnaissance van de Franse regering. Een echte heldin.
 

 

Hoewel er tegenwoordig niet meer zulke grote reddingsacties nodig zijn gelukkig, (dat hoop ik tenminste), zijn er nog steeds mensen die kunnen zeggen dat ze een leven hebben gered. Het meisje waar het filmpje hieronder over gaat is de zeventienjarige Khloe. Wat zij heeft gedaan verklap ik nu nog niet maar ik kan je wel alvast vertellen dat ze in dit filmpje haar een BBC radio 1 Teen Award gegeven wordt. Ook zij is echt een inspiratie.
 

 

 

De geweldige actie van Khloe klinkt misschien een stuk minder indrukwekkend nadat je net een verhaal gelezen hebt over een vrouw die de levens van 10.000 mensen heeft gered, maar dat zou niet moeten. Ze heeft problemen gehad met haar geestelijke gezondheid sinds ze veertien was. Ze moest vechten tegen boulimia, posttraumatische stress, depressie en had last van borderline personaliteitsstoornis. Tot vier keer heeft ze geprobeerd zelfmoord te plegen. Maar toen ging het knopje om. En je zag in het filmpje wat er het resultaat van is. Iedereen kan een verschil maken, je moet je er alleen voor open durven zetten.

 

Iedereen die zich in durft te zetten voor een ander persoon, zelfs als daarbij niet eens een leven in gevaar is, is een held. Een oud vrouwtje de weg helpen oversteken, een kindje helpen bij het zoeken van zijn ouders of gewoon als steun en toeverlaat dienen voor iemand die het moeilijk heeft zijn daden die niet kunnen missen in deze samenleving want zulke helden zijn belangrijk.

 

xx

Internet Is Raar

Soms zie je op het internet de raarste dingen voorbij komen. Inspirerend, frustrerend of angstaanjagend, echt alles staat er tussen. Meestal zijn een titel en een foto al genoeg om je aandacht te trekken, dus dat ga ik doen. Ik geef je een titel, een plaatje en de link. Kijk maar waar je terecht komt, veel plezier!

This Man Saved Over 600 Children From Nazi Death Camps

In the second World War, Sir Nicholas Winton saved over 600 children from Nazi death camps by organising their transportation to Britain as part of the Czech Kindertransport.

Rolling Stones fans finally confess to stealing Mick Jagger’s doughnuts after 50 years

Two women have confessed their sweet-smelling secret about Mick Jagger after 50 years – stealing his doughnuts and aftershave.

Wet dogs: See photographer's hilarious snaps of pampered pooches taking a bath

These adorable pooches -dripping wet, fur covering their eyes and matting their hair - look rather put out and disgruntled.

'Inappropriate' helter skelter moved - because it was too close to court that hears murder, rape and terrorism cases

The fairground ride in Manchester city centre was relocated after concerns were raised by court staff.

Woman puts up posters appealing for her 'lost boyfriend' to return over a photo of Ryan Gosling

 

Known only by her first name, Isabella, she has put up signs around London which feature a photo of the Hollywood star.
 

 

'Bomb' found stuffed into a Teddy Bear found lying by the side of the road

The object, which reportedly smelt of petrol and had wires coming out of it, was picked up by a local man who was out delivering papers.

xx

Graffiti Als Protest

Ik heb weer eens een filmpje gevonden op YouTube wat voor mij een hele ervaring was om te zien. Wat een shocker.

 

Graffiti is iets wat ik altijd al gaaf heb gevonden aangezien ik ergens in The Middle of Nowhere woon. Ik zie dus niet veel meer dan wat afgeraffelde tags langs de snelweg. Pieces in de stijl van Latrinalia of Wildstyle kom ik zo goed als nooit tegen. Als ik dan weer de kans krijg om in een grote stad rond te lopen kijk ik mijn ogen uit. Ik kan me voorstellen dat je, als je zelf in een stad woont, graffiti ontzettend oninteressant vindt, dat het je misschien niet eens meer opvalt, maar eigenlijk heb je het geluk dat je omringt wordt door zo'n rijke uiting van gevoelens en meningen. Dat vind ik tenminste.



Graffiti is het uiten van meningen of gevoelens in felle opvallende kleuren met behulp van spraycans. De artiesten markering hun "territorium". Ze maken ontwerpen die je in weinig andere kunststijlen terug kunt vinden. Het wordt gezien als een onderdeel van de hiphopcultuur en is vanuit Amerika overgewaaid naar Europa in het begin van de jaren tachtig. Iemand die ook vanuit Amerika naar Europa is over komen waaien, is de hoofdpersoon van het filmpje dat ik had gezien. Hij noemt zichzelf Kidult in zijn tags en hij is twaalf jaar geleden begonnen met het spuiten van graffiti in de straten van New York en Parijs. Sindsdien is het een groot deel van zijn leven geworden.

 

Hoewel het filmpje voornamelijk in het Frans is, is de boodschap die de hij over wil brengen heel erg duidelijk. Hij voert protest tegen de grote en vooral dure winkelketens zoals Dior, Gucci en Chanel.

Hij vindt dat deze winkelketens graffiti onjuist gebruiken, met commerciële doeleinden, maar volgens hem doen ze dat zonder echt kennis te hebben van graffiti.

"Als die winkelketens graffiti willen gebruiken, geef ik het ze." zegt hij. Vervolgens haalt hij een bewerkte brandblusser tevoorschijn waarmee hij in een paar seconden de winkels overspoelt in de felle kleuren van zijn zelfgemaakte verf. Luxe merken representeren precies het tegenovergestelde van alles waar graffiti voor staat, ze negeren de regels van de straat zegt hij.

 

Kidult probeert creatief en eerlijk te zijn gepaard met de onbeschaamdheid die je vaak bij kinderen ziet. Hij wil een boodschap overbrengen die het beeld van mensen verstoort en ze dus ook aan het denken zet. Hij probeert de steden en dus de samenleving te veranderen als "schrijver" van zijn kunst. Kidult gaat vooral te werk op de plekken waar hij de meeste mensen kan bereiken, midden in het centrum van drukke steden dus. In het filmpje is hij de muren van Parijs aan het beschilderen. Hij wil de mensen die langslopen en onbewust hun boodschappen doen, confronteren met een onverwacht onderwerp dat een ze met een schok wakker moet maken uit hun coma. Deze mensen zwemmen als een school vissen met de stroming mee zonder zelf van richting te willen veranderen, hij wil ze daar bewust van maken.

  

 

 

 



Hoewel ik wel respect heb voor iemand die zo veel moeite doet om mensen te overtuigen van zijn mening, vind ik de actie van Kidult nogal vreemd. Hij zegt dat er te veel liefde is voor de grote dure winkelketens die de graffiti verkeerd gebruiken. Het gaat hem dus net om de belachelijk hoge prijzen die ze voor hun producten vragen waarmee ze luxe en hebzucht aanmoedigen bijvoorbeeld. Als protest bekladt hij de winkels van de ketens die graffiti niet goed gebruiken. Mijn vraag is: Is dat dezelfde handeling als die van zijn vijand? Hij maakt reclame tégen dit soort winkels door reclame te maken voor het strijden tegen het bewind, voor vandalisme en misschien nog wel het meeste voor zichzelf.

Hoewel ik het eigenlijk een hele gave manier vind van protesteren, had hij misschien beter kunnen kiezen voor een slogan bijvoorbeeld. In plaats daarvan zette hij Kidult neer, zijn eigen naam. Dat heet een Tag. Tags neerzetten is eigenlijk het drukken van het stempel van de schrijver op zichtbare plaatsen waar deze door zo veel mogelijk mensen kunnen worden gezien. Hoe zichtbaarder in de publieke ruimte en hoe meer, des te groter de erkenning voor de schrijver. Zijn protest lijkt dus vooral uit eigenbelang te zijn gedaan in plaats van een daadwerkelijk protest. Veel van de mensen die hij probeert te bereiken zullen zijn naam waarschijnlijk niet koppelen aan het strijden tegen de grote dure winkelketens die graffiti verkeerd gebruiken. Zijn protest is dus wat dat betreft niet heel effectief volgens mij.

 

Dit is het filmpje waar ik het over had.

 

 

 

Ik ben benieuwd wat je er van vindt.

 

xx

Afvallen Zonder Stop

Ik zit al een tijdje met dit onderwerp, ik kon er maar niet uit komen of ik er over kon praten of niet. Ik had namelijk lang geleden iets op het internet gevonden wat me erg had laten schrikken. Het is niet echt een fijn onderwerp om over te praten dus. Hoewel ik er zelf gelukkig niets aan overgehouden heb, is het volgens mij heel gevaarlijk voor meisjes die twijfels hebben over hun gewicht. Daarom vind ik dat je een beetje voorbereidt moet zijn voordat je zelf per ongeluk op zo'n site terecht komt, zoals ik.

Ik heb het hier over pro-ana sites. Als je daar nog nooit van hebt gehoord is dat een goed teken. Pro-ana staat namelijk voor "Professional Anorectic". Op deze websites moedigen meisjes elkaar aan om de ziekte anorexia te ontwikkelen en in stand te houden. Het klinkt misschien raar maar door deze sites zijn er al een hoop meisjes gestimuleerd gewicht te verliezen. Voordat ik dieper op pro-ana in ga, wil ik wat vertellen over anorexia, dat is namelijk een onbegrepen ziekte en het verdient uitleg.

Mensen doen over anorexia alsof het gewoon een uit de hand gelopen lijnpoging is. Dat is niet zo, want elke week overlijdt er iemand aan anorexia in Nederland. Verder krijgen er meer dan 240.000 mensen in Nederland anorexia in hun leven, dat is een even groot aantal als het inwonersaantal van de stad Utrecht. Ik denk dat anorexia een potentieel dodelijke psychische aandoening is waar veel te weinig aandacht aan wordt gegeven. Anorexia heeft van alle psychologische ziektes de hoogste sterftecijfers en dat niet alleen vanwege ondervoeding en de gevolgen ervan, maar ook door zelfmoord als gevolg. Toch worden therapieën meestal niet eens verzekerd.

 

De groep waar anorexia het meest voorkomt bestaat vooral uit de jonge meisjes die kort voor of in de pubertijd zitten. Het komt ook wel eens voor bij jongens maar 95% van de patiënten zijn meisjes. Anorexia is geen schreeuw om aandacht zoals veel mensen denken, maar een genetisch bepaalde afwijking. Kwetsbaarheid ervoor is namelijk erfelijk. Dit wil niet zeggen dat je geheid anorexia gaat krijgen als je er gevoelig voor bent. Onderzoek wijst uit dat een tot drie procent van de meisjes die wil afvallen uiteindelijk een eetstoornis ontwikkeld, deze een tot drie procent is dus de groep die al genetisch gezien gevoelig was voor het krijgen van een eetstoornis als anorexia. Ze kunnen niet meer stoppen met lijnen en kunnen hun gezonde evenwicht niet meer terug vinden. Daarom moeten we de "prikkels" die ervoor kunnen zorgen dat een meisje of jongen af zou willen vallen zo veel mogelijk vermijden te creëren. Helaas is dat bijna onmogelijk.

Deze prikkels kunnen overal vandaan komen en worden meestal snel bij de media neergelegd. Veel te dunne modellen zouden jonge meisjes aanzetten er ook zo uit te willen zien, maar volgens mij is dat lang niet genoeg om een eetstoornis te ontwikkelen. Vaak is er meer aan de hand, iets waardoor ze de controle over hun leven verliezen en rust proberen te vinden door het controleren van iets anders. Hun eigen lichaam. Dat is namelijk het doel van anorexiapatiënten, volledige controle. Het verliezen van de controle over je leven is bijvoorbeeld het scheiden van je ouders, pesterijen waardoor je je onzeker gaat voelen, het verliezen van een vriendin of familielid enzovoorts.

Anorexiapatiënten vertellen zichzelf dat ze dik en zwak zijn en hebben een dikke muur om zich heen gebouwd waar de positieve kreten van hun familie en vrienden niet meer doorheen kunnen dringen. Alleen negativiteit wordt toegelaten. Vaak voelen de meisjes zich heel erg schuldig tegenover hun ouders bijvoorbeeld. Ze hebben het gevoel dat het hun eigen schuld is dat ze ziek zijn, dat ze er wat aan hadden kunnen doen om het te voorkomen, maar net als alle andere ziektes is anorexia iets waar je niets aan kunt doen.

Het gaat anorexiapatiënten niet om hun vetgehalte, eten en gewicht maar over de controle waarover ze proberen te beschikken. Ze uiten dat in eten, of beter gezegd, niet eten. Eten is essentieel om te blijven leven en als je hier mee kunt stoppen heb je de volledige controle behaalt. Ze geloven vaak zelf niet dat ze er aan dood kunnen gaan, want ze hebben de controle van hun lichaam overgenomen en kunnen dus zelf bepalen hoe sterk of zwak dat lichaam zich voordoet.
De symptomen van anorexia zien te ontdekken is erg moeilijk, en als dat gebeurd is het vaak al veel te laat. Zelf hulp zoeken is voor de meisjes geen optie, want hulp betekent eten, en eten betekend het verliezen van de controle. Het eerste wat op kan vallen is het dragen van een rood armbandje, hoewel dit heel normaal lijkt is dat ook een manier om een meisje te herkennen die zichzelf pro-ana noemt.

Nu ik anorexia heb uitgelegd zou ik graag weer terug gaan naar de pro-ana sites. "Ana" wordt hier als persoon gezien, als beste vriendin voor het leven. Zij helpt je door het leven door dun en dus gelukkig te zijn, ze moedigt je aan en is altijd bij je. Een groot deel van deze sites bestaat dan ook uit blogposts van meisjes met een eetstoornis naar Ana waar ze zich verontschuldigen, haar om hulp vragen en haar bedanken. Hoewel Ana natuurlijk niet reageert staan er altijd een hoop reacties onder zulke berichten. Deze komen van verschillende "soorten" meisjes. Meisjes met problemen die het zien als uitvlucht, meisjes die overgewicht hebben en pro-ana gebruiken als afvalsite en meisjes die al flink met anorexia te maken hebben en de sites gebruiken voor de tips om nog meer af te vallen. Er komen natuurlijk ook meisjes zoals ik, die er nog nooit over nagedacht hebben maar misschien zo wel in aanraking zouden kunnen komen met anorexia. Het is dus heel divers en daarom ook zo gevaarlijk. Hoewel er een waarschuwing wordt gegeven als je op het punt staat een pro-ana site te gaan betreden, is het in Nederland nog niet verboden. Daar moet eigenlijk wel een verandering in komen vind ik.

Op zo'n site zijn nog veel meer verschillende posts te vinden. Door bijvoorbeeld foto's van zichzelf te vergelijken na een aantal weken niet gegeten te hebben, worden meisjes op pro-ana sites aangemoedigd te blijven afvallen. De reacties er onder, zowel positief als negatief, kunnen een enorme boost zijn voor zo'n meisje. Ook staan er tips die zouden helpen met het snel verliezen van gewicht, maar eigenlijk zijn deze heel erg gevaarlijk en vreselijk ongezond. Verder zijn er een hoop foto's van graatmagere meisjes te vinden die thinspo of thinspiration worden genoemd. Deze gebruiken de meisjes als "inspiratie" om nog meer af te vallen. Plaatjes van beroemde meisjes die te kampen hebben gehad met anorexia als Mary-Kate van de Olsen Twins bijvoorbeeld zijn erg geliefd. Op deze sites vind je "vriendinnen" die met hetzelfde te kampen hebben als jij waar je terecht kunt als je steun nodig hebt met je onmogelijke opgave om nog meer af te vallen. De gedachte komt in je op, als anderen het kunnen, waarom zou ik het dan niet kunnen? Het is echt niet goed dat dit de plek is waar meisjes met anorexia naar toe gaan als ze het internet opstarten, daarom ben ik erg blij dat Proud2Bme is opgestart.

Pro-ana is een aantal jaren heel erg actief geweest op internet maar leek op een gegeven moment weg te vallen door het verbod op dat soort sites in de VS. Jammer genoeg wordt het nu weer steeds populairder. Critici zeggen dat sommige stromingen van de pro-ana-beweging levensgevaarlijk zijn voor de doelgroep en door enkelen van hen is in Nederland als gezond alternatief Proud2Bme opgericht. Door het bieden van een gezond en modern alternatief voor pro-ana hopen zij jongeren te behoeden of de stap te laten zetten van pro-ana naar Proud2Bme om hiermee geleidelijk de weg naar herstel te bewandelen.

Want wat deze meisjes eigenlijk doen is het beginnen van een burgeroorlog, ze gaan de strijd aan met hun eigen lichaam. Door de geschiedenislessen op school heb ik begrepen dat een burgeroorlog altijd zorgt voor vernielingen en slachtoffers, maakt niet uit wie er wint. Het is dus beter om vriendschap te sluiten met je lijf, compromissen, rekening houden met elkaar. Je lichaam is je enige bescherming tegen deze wereld dus luister naar wat het hebben kan en doe jezelf geen pijn. Ga niet de controle van je lichaam over proberen te nemen, maar neem de controle over de beslissingen die je mag nemen nu je dat leven nog hebt. Je lichaam is slechts een omhulsel van je persoonlijkheid en dat is wat je je hele leven mee wil dragen, geen herinnering aan een anorexia verleden.

Als je echt wilt afvallen omdat je overgewicht hebt, moet je dat vooral doen. Zorg er alleen voor dat je het ook helemaal veilig en gezond doet en neem geen voorbeeld aan pro-ana sites. Je hebt pas overgewicht als je BMI hoger is dan 25, deze kun je op vele sites berekenen, zoals deze.

xx

Goede YouTube Video's

Tegenwoordig kijk ik meer YouTube dan tv. Sterker nog, ik kijk helemaal geen televisie meer. Dat klinkt misschien raar, maar volgens mij staat de wereld van de film en televisie op het punt zich te verplaatsen naar het computerscherm. Op video sharing websites als YouTube kun je kijken wat je wilt en wanneer je dat wilt, zonder de onderbrekingen van veel te lange reclames of programma's waar je zelf niet voor kiest. Ik ben in ieder geval wel een van de mensen die al helemaal YouTube verslaafd zijn.

 

Als je niet helemaal gewend bent aan het platform kan het nu trouwens nog best moeilijk zijn echt goede content te vinden op YouTube. Het is een site waar íédereen kan posten wat hij wil, en bevat dus behalve super goede video's ook een hoop troep. Daarom heb ik een paar filmpjes achter elkaar gezet die jou YouTube verslaving misschien kunnen doen beginnen. Sorry.

 

Telekinetic Coffee Shop Surprise  

In de eerste video wordt een nieuwe versie van de film Carrie gepromoot. Carrie is gebaseerd op een van de boeken van Stephen King en al meerdere keren verfilmt. Net zoals alle boeken van Stephen King is Carrie een weerzinwekkend verhaal. Het gaat over een meisje dat erg gepest wordt, maar over speciale krachten blijkt te beschikken die ze soms niet onder controle kan houden. In deze prank video worden deze krachten ook laten zien aan nietsvermoedende koffiedrinkende cafébezoekers. Hun reacties zijn echt hilarisch, echt een geweldig filmpje!

 

Vodafone - The Kiss  

Dit is een reclame voor Vodafone Red, maar daar moet je even niet aan denken als je dit filmpje bekijkt. Ik vind dit echt heel mooi gemaakt. De overgangen gaan zo vloeiend en de pianomuziek van componist Einaudi helpt het verhaal opbouwen met kracht, terwijl het een hele liefelijke en warme melodie heeft. Het filmpje duurt anderhalve minuut en volgens mij heb ik gedurende die tijd mijn adem ingehouden. 

 

 

Miley Cyrus & Mumford & Sons - Little Wrecking Ball  

Dit filmpje bevat een mashup van het liedje Wrecking Ball van Miley Cyrus en Little Lion Man van Mumford & Sons. Het klinkt misschien als een rare combinatie maar ik beloof je dat het echt heel goed klinkt.

Ik weet trouwens een grappig feitje over het stukje van Miley's clip dat ook gebruikt is in deze video. (De close up van Miley's huilende gezicht bedoel ik.) Ik heb de director's cut bekeken en het blijkt dat die shots allemaal uit één take komen, dat is wel knap gedaan van haar eigenlijk! Toch ben ik meer onder de indruk van de dansers die in dit filmpje spelen, hun dans beeldt de betekenis achter het liedje veel beter uit dan de clip die Miley er voor gemaakt heeft volgens mij.

 

 

Saroo Brierley: Homeward Bound  

Deze video laat het verhaal zien van een man die zijn familie op heel jonge leeftijd letterlijk kwijtraakte. Ik wil er niet te veel over zeggen, ga het alsjeblieft kijken. Dit is zo'n wonder dat je moet ervaren op de manier zoals het verfilmt is, niet de manier waarop ik het je hakkelend probeer uit te leggen.

 

 

 

Drawing Johnny Depp as the Mad Hatter

Behalve filmmakers en muzikanten zijn natuurlijk ook een hoop artiesten actief op YouTube. Het meisje dat deze tekening gemaakt heeft, Heather Rooney, volg ik al een tijdje en ik vind haar tekeningen elk filmpje beter worden. Dit portret van Johnny Depp, is een van mijn absolute favorieten, levensecht.

 

 

 

 

Nou, dat waren een paar van mijn favoriete filmpjes van dit moment, ik hoop dat jij ze net zo leuk vond als ik!

 

Oh bijna vergeten, ik ben Melanie trouwens. Aangenaam kennis te maken :)

 

xx